Yazacak şeyler tükenir mi acaba düşüncesi, korkusu?
Günler geçtikçe ve yazdıkça yazacak şeylerin tükenmediğini farkedişimiz.
Bu aslında şu değil mi peki? Nasıl ki yaşadıkça yeni şeyler öğreniyoruz hayattan, yeni şeylerle karşılaşıyoruz. Zaten her günümüz aynı olsaydı, öğrenecek başka şeyler olmasaydı, düşünemeseydik ne kadar yaşanır olurdu hayat? Yeni filmler çekilmeseydi, yeni kitaplar yazılmasaydı, yeni şarkılar yapılmasaydı, sevdiğiniz her şey için düşünün yenileri olmasaydı; nereye kadar eskilerle idare edebilirdik, ne kadar daha onlarla alakalı konuşurduk?
Yeni filmler çekiliyor, yeni kitaplar yazılıyor, yeni şarkılar çıkıyor, yeni futbol yıldızları doğuyor. Tüm bunlar nasıl oluyorsa, bizler de yaşadıkça yazacak şeyleri buluyoruz sürekli.
Devamı olmayan, devam etmeyen şeyleri ne kadar az hatırlıyoruz mesela?
Hayat devam ediyorsa ve biz bu hayatı yaşamak zorundaysak, yaşamak istiyorsak keyif alarak yaşamayı da bilmeliyiz. Kendimize göre keyifli olması yeterli tabi.
Hafızası olmayan bir topluluğuz, ulusuz ve hatta güruhuz her yeni şeyde unutulmaması gereken ne çok şeyi unutuyoruz aslında.
YanıtlaSilYazacak şeylerin kalmayacağından her korkuşumda Sabahattin Ali ve Yılmaz Odabaşı imdadıma yetişir onlar fısıldar usulca yeni şeyleri:)
Evet unutulmaması gereken çok şeyi unutuyoruz. Ama hatırlanmaya değecek çok şeyi de hatırlıyoruz ara sıra.
YanıtlaSilBu günkü yazının teması çok güzel olmuş..sorgulayan,düşündüren hoş ve realitesi yüksek bir yazı..:)
YanıtlaSilDoğru diyorsun :) Hayat devam ediyor ancak aynı zamanda da "şu an" tek bir defa yaşanıyor. Kıymetini bilmek gerek :)
YanıtlaSilcesc; Sana da artık Cesc demeye başladım istemsiz sorun olmaz umarım :) Yazının noktasını da sen koymuş oldum, şu an tek bir defa yaşanıyor, kıymetini bilmek gerek. :)
YanıtlaSilcwrm; ilerde bir gün yazcak şeyler konusunda tükenirsem realitesini daha objektif ölçmüş oluruz :)
Bu yolculuk sana yaramış :)
YanıtlaSil10 gün öncesine göre daha iyiyim evet :)
YanıtlaSil