Yer : Üsküdar Sahil
Banklarda otururken, boyacı bir çocuk geldi. Ayakkabını boyayayım mı diyemedi, boyayabileceği bir ayakkabı değildi ayağımdaki. "25 kuruşun var mı abi?" dedi. "Yok" cevabını alınca(cebimde kalan son 35 kuruşum vardı, yalan söylemiştim); "Bi sigara ver be abi o zaman" dedi. Sigarayı verdim.
Oturdu önüme ayakkabının tozunu filan almaya kalktı. Sonrasındaki diyalog:
- Yok gerek yok, bırak uğraşma hiç.
+ Olur mu abi tozunu alıyım en azından.
- Yok istemiyorum boşver.
+ Ama abi sigara verdin ne anlamı olcak ki böyle?
- De bakalım hayatta neyin anlamı var?
+...
4 yorum:
Hasaaaaaaaaaannnnnnnnnn!
Yine de karşılığında birşey yapmaya çalışan boyacıyı taktir etmek gerek. Yol da eli, yüzü, kıyafeti düzgün adamlar çevirip para istemeye kalıyor kafalarından uydurdukları senaryolarla.
Oysa ki ilk bir kaç kere gaflete kapılıp adres sorucağını filan zannedip duruyorsun. Ama en sonuncusunda hiç olmadığım kadar temkinliydim =)
çocuk neye uğradığını şaşırdı heralde :)
boyacı çocuk....aşkolsun sana....
Yorum Gönder