10 gündür evde yalnızdım. Ev arkadaşlarım tatillerini yaparken, ben ders kaydı için erken geldim ya hani. Bi' işe de yaramadı ya neyse. Yalnızlığı severim ama çok uzun süreli olunca da bazı açılardan sıkıntılı olabiliyor.
En kötüsü de yemek meselesi. "Açlık sınırım, tembellik sınırını geçmedikçe" yemek yapasım gelmiyor. Gerçi biraz abartı oldu bu cümle, benim tembelliğimde bir adam için. Tam olarak öyle olsaydı Afrika'lı çocuklar gibi olurdum hepten. Neyse işte. Tek başıma yemek yapmak ve o yemeği yemek sıkıcı ve uğraşa değmez gibi geliyor bana. Tek kişilik yemek yapmak müsriflikmiş gibi geliyor. Yedi Numara'daki Recep'in deyimiyle "müsrüflük". Yok yok aslında bu da değil. Tek kişilik yemek yapmayı sevmiyorum. Azıcık yapıyorum, tek başıma bitiriyorum filan. Sarmıyo beni.
Yanımda birisi daha olacak, onunla yarışa gircez, doymama telaşı içinde yicez, birbirimize "bitirdin lan, bırak da ben yiyim biraz" dicez filan. Yemek bittiğinde ikimizin de karnı şişmiş olacak, kanepeye yayılmış halde mayışcaz.
Sonuç: Tek başına yemek yemek çok sıkıcı!
Sırf bu yüzden akşamları aç olduğum halde; üşendiğim ve sadece kendime yemek yapmayı uğraşa değer görmediğim için yemek yemeden yattım. Ertesi gün saat 4-5 civarında yediğim tek öğünde hayvan gibi yiyince aynı şey ertesi gün için de geçerli oldu haliyle. Annemin tabiriyle "karnıma sulu yemek girmedi" bu süre içinde.
Bu şekilde 10 gün filan yaşadım. Dün akşam ev arkadaşlarımdan Taner geldi ve "hadi yemek yiyelim" dedi. Ona öyle hevesli "tamam yiyelim" dedim ki. Sanki 1 haftadır yemek yememişim, en sevdiğim yemeği yiyecekmişim gibi. Gitti aldı marketten malzemeleri, yemeği yaparken de bildiğin keyif aldım. Sevgimi kattım, küçük sürprizler hazırladım.
Yok be yok inanma. Yine şu hormonlu domateslerle menemen yaptım işte. Ama 2 kişilik yaptığım için hevesle yaptım harbiden. Demek ki ben 1 ay tek başıma kalsam, "amaaaaan yemek yiyip napcam, öliyim ben en iyisi" dicem.
Şunu çok iyi biliyorum artık; yemeği annem yapacak ki, seve seve, zevk almak için yiyeyim.
7 yorum:
ayvenli , yalniz degilmisim yemek konusunda. yalniz veb abarttim , pismis yemegi bile isitip yemiyorum o derece.
hormonlu domatesten ev ahalisine bahsettim yuz ifadelerini gormen lazimdi :D
aynen ya. Ne kadar aç olsam da eğer evde kimse yoksa yiyemiyorum çok sıkıcı!
:)
Bence de. Tek başına yemek yemek gerçekten çok sıkıcı. Ben ısrarla geçiştiriyorum öyleyken. Çekirdek falan yiyorum resmen :))
Umut, Mia, cesc; ben de yalnız olmadığımı anladım sayenizde :D
Hormonlu domatesten nasıl bahsettin ev ahalisine? :D
anlatilmaz yasanirlardan bi andi =))
anlatamadim =','(
allah tek başına yemek yeme durumunu kahretsin yea.. hiç uğraşmıyo insan, halbuse uğraşmalı. ama üşeniyorum ben misal. yemek derken illa sulu yemek falan da olması gerekmiyo, misal bi patates bile kızartmak koyuyor bana bazı bazı.
mergiz ben de yemek dediysem, alinazik, imambayıldı, yok efendime söyliyim kuru fasulye değil. aynı dediğin gibi patates kızartması, iki yumurta kırmak filan :D
Yorum Gönder