Bugün bir kafede işe girdim. Gece 12'yi geçerken çıktım kafeden. Bir daha önünden geçmeyeceğim. Bu yazının ortaya çıkışı da bugünkü kısa iş deneyimi sayesinde.
İnsanların eğlenme anlayışıyla benimki arasında belirgin farklar var. Bu muhakkak. Hele ki son birkaç yıldır ortaya çıkmış olan alışveriş merkezi çılgınlığı bana en uzak olanı. Genelde kadınların ayakta tuttuğu bir alan alışveriş merkezleri. Kadınların olduğu yerde de doğal olarak yurdum erkekleri de konuşlanıyor. Bir kısmı kadınlar gibi zevk alıyor. Diğer bir kısmı ise ya sevgili olarak kız arkadaşının peşinde gidiyor. Ya arkadaş ortamına, ya da olası kız arkadaşlar edinebilmek, kız kesebilmek amacıyla. (Bu bahsettiklerimden hoşlanmayan kadınlar da var muhakkak. Bu yazıyı okuyanlar arasında da vardır. Yaptığım bir genelleme değil. Kadınların tamamı böyle yapıyor demiyorum. Ama bu sektörü kadınların ayakta tuttuğu bir gerçek.)
İnsanlar saatlerce nasıl vakit geçiriyorlar o alışveriş merkezlerinde ve bundan daha önemlisi bu durumdan nasıl zevk alıyorlar anlamıyorum. Kadınların alışveriş tutkusu, mağazaları tek tek dolaşmaları. Sevgilisinin peşinde sürüklenen erkekler. Bunlardan birisi de ben olmuştum bir keresinde. 1 saatten fazla dolaştıktan sonra kız arkadaşım ve onun kız arkadaşının peşinden, inanılmaz yorulmuştum ve kız arkadaşıma "siz bakın ben gidip oturcam bi yerlerde" demiştim. Sonrasında da uyuyakalmışım oturduğum yerde, güvenlik görevlisi "bi sorununuz yok değil mi" diye uyandırmıştı.
Aslında bir sorun vardı. Neyse bu küçük anektottan sonra. En üst katlarda yemek yenen yerlerde oturuluyor bu alışveriş faslından sonra. Acaip gürültülü bir ortamda şakalaşmalar gülüşmeler. Dışardan izleyince bunları nefret ediyorum iyice bu tip yerlerdenve o mekanlardaki bazı tiplerden. Yazın kola dağıtım bayisinde çalışırken de kola dağıttığımız kafelerdeki insanları gördüğümde de aynı şeylerdi hissettiklerim.
Alışveriş faslı bittikten sonra da alınan kıyafetler ve anlatış biçimleri. "Ay bi gözlük aldım acaip havalı" vb. Biliyorsunuz zaten..
Ben hiç gitmiyor muyum böyle yerlere peki? Gidiyorum elbet zoraki de olsa. Arkadaş hatrına arada bir, ayda bir gidiliyor.
Bu bahsettiklerimin dışındaki eğlence alanlarına karşı bu kadar soğuk değilim. Oralara da gitmiyorum etmiyorum ama bu bahsettiklerimden daha normal geliyor. Aslında tam olarak da ifade edemedim aklımdakileri. Ettiğim kadarıyla kalsın işte.
Bugün girdiğim işin şartları şöyleydi; sabah 10'da iş başı. Gece 12de kapanıyor kafe. Günlük 15 lira. 14 saatlik çalışmaya 15 lira. Kafeleri zaten genel olarak sevmiyorum, oturmaya bile ayda bir belki gidiyorum. Mekanı sevmedim, iş sahibi elemana ısınamadım. Verdiği paraya hiç ısınamadım. Ve orada bulunduğum süre içinde acaip darlandım. Gelen giden kişilerin hallerinden, tavırlarından. İşe bugün girmiş olduğum için günü tamamlıyım yarı yolda bırakmıyım dedim elemanı. Gece çıkarken de yarın gelmeyeceğim demedim. Yarın da bir günlük bir eleman bulursa bahtına. Çalıştığım günün parasını da istemedim. Anladım ki günü kurtarmak için bile olsa bu tip bir işte çalışmam mümkün değil. Bu tecrübeyi tatmış olmam 15 liradan daha değerliydi bence.
Tüm bunlara rağmen orada çalışmaya devam etseydim "kendinden 91 cm uzakta olan adam" olacaktım yine.
Bence kesinlikle izleyin bu kısa filmi.
Kendinden 91 cm uzakta olmak(Skhizein)
