Okumadan Geçme

Facebook

21 Şubat 2011 Pazartesi

Bi Siktir Git Dedirten Gece Bunalımları

Bu başlık bir önceki yazının aslında. O gece yazdıklarımı biraz açacağım. Şu anda o psikolojide değilim. Ama geliyor işte ara sıra. İçimdekileri biraz daha dökmek için yazıyorum bu kez.

Uykusuz geçen bir geceydi; düşünmekten uyuyamadığım, uyuyamadıkça kendime sinirlendiğim bir gece. Sabaha karşı 6'da yine boka sarmıştı beynim.

"Bok gibi bir hayat yaşıyorum ve hiç bir şeyi düzeltemiyorum hayatımdaki" demiştim. Kendin ettin, kendin buldun'un karşılığı bu biraz. Günler öylece geçip giderken, ben seyirci bile olamıyorum çoğu zaman. Kıramıyorum kabukları. Bir çok şeyi erteledikçe erteliyorum. Ayağa kalkamıyorum. Kalkmak için çaba da gösteremiyorum.

"Sanki yarın sınavım var da hiç çalışmamışım gibi hissediyorum" demiştim. Bu durumu çok tembel bir öğrenci olduğum için zaten çokça yaşadım. Ama bu sefer ki daha farklıydı. Hayat akarken benim duruyor olmamdı beni aşırı rahatsız eden sanırım. Ve benim buna karşı bir şey yapamamam, kendimi akıntıya bile bırakamamamdı.

Kaybettiklerim, özlediklerim, içimdeki nefret, pişmanlıklar, olduramadıklarım, bana inananları utandırmam; kendimi akıntıya bırakmamı, hayata geri dönmemi engelliyor.

Güçsüzüm. Kötü düşünceleri atamıyorum aklımdan. Geçmişi değiştiremeyeceğim halde, geçmişte yaşıyorum. Kendi adıma bir gelecek hayal edemiyorum artık. Geçmişte yapmayı düşlediğim; bana hayal ederken heyecan veren bir çok hobimi yapmak için içimde bir kıpırtı kalmadı. Herhangi bir istek ve heyecan yok artık o şeyler için. İnanç kalmadı çünkü. Kurtulamadım bu havadan. Yeni insanlarla tanışmak zor geliyor artık. Onlara yeniden kendimi, aynı şeyleri anlatmak zor geliyor.

Dün gece kendimi sevmiyorum ben dedim. Benim iyiliğimi isteyen birine, belki de sert ve kırıcıydı bunu söyleme tarzım. Daha sonradan ben öyle hissettim en azından. Doğrusu "kendimi sevemiyorum ben" olacak. Belki bir gün kendimi sevmeyi başarırsam, düzelir bir şeyler. Dün geceki o durumdan dolayı özür diliyorum kırdıysam.

Ben babamı güldürmeyi seviyordum. Çok az yapmış olsam da bunu. Rüyamda güldürüyorum arada bir. Mutlu uyanıyorum gerçekten yaşamışım gibi o anı. Babam da rüyamdaki o anları hissediyordur umarım.

8 yorum:

Mia Wallace dedi ki...

hemen kendine gel. üzgün olma böyle, boşveeer

Archy dedi ki...

Asıl sen siktir git.. Galip gelmişiz, moraller gıcır, senin yazdığın yazıya bak?

Büşra Bayram dedi ki...

evet ya bir silkelen kendine gel. kimse yoksa bile içinde bir yerlerde var olan şeyi bul, mutlu olacaksındır. Herşeyin sonu acıtır insanı, sonunun olması; içindeki sonsuzluğu bulman dileğyle :)

Ayrıca Archy çok doğru söylüyor. Bugün eğlenme, sevinme ve mutluluk vaktidir. Durmak yok, şaputlamaya devam :D :D

Adsız dedi ki...

hayat akarken sen durduğun için akıyor gibi gelir hayat.o yüzden bi an önce seni bekleyen hayata elini uzatmalısın.

Adsız dedi ki...

gecmisinden uzaklasmak icin iyi bir geleceginin olmasi gerekir ..Mutlu olmadigin surece pismanliklarin gelir aklina durmadan dibe vurursun ama bi yerde insan kalkiyor ayaga suan degildir belki zamani ama umarim cok gecmeden toparlarsin..bence cevrendeki insanlar bazen cok olumsuz etkiliyor ise yaramayanlari vicdan yapip yaninda gezdirme ,birak gitsin ..

Geronimo dedi ki...

Merak etme sen hiç, senin iyiliğini isteyenler sana kırılmazlar :)

Adsız dedi ki...

Bu yazı daha çok intihar mektubuna benzemiş. Tek takılma yanında hep arkadaşların olsun o zaman sana hiç bişey olmaz.

hallelujah dedi ki...

çok çok çok tanıdık sözler bunlar da bana... sanki güblüğümü açıp okumuşsun gibi bir yıl öncesine kadar iliklerime kadar hissettiğim duygular... kendine zaman ver . nasıl olsa akıp gittiğini söylüyorsun..merak etme akıp gidiyor zaten gidecektir de...:)