Kazım Koyuncu ∞

Gidişini ilk okuduğum anı hatırlıyorum. Üniversitenin bok gibi geçen ilk senesinden sonra dönmüştüm memlekete. İnternet cafeye gitmiştim. Bakacaktım yeni bir haber var mı diye. Yeni bir haber vardı o gün, 25 Haziran'da. Öylece kalmıştım.

5. yılı oldu aramızdan ayrılışının. Rahat uyu Kazım Abi. Bu dünyadan kurtuluşunun üzerinden 5 koca sene geçti.

Hep üzülürdüm gidişin çok erken diye. Kahramanım çok erken veda etti diye üzülürdüm çok. Ama aslında iyi ki gitmişsin Kazım Abi. Bu kirli ve yalan dünyadan. Bizler seni dinlemeyi hakediyor muyduk? Bunca insana sevdirdin Karadeniz müziğini, türkülerini. Kaçı o türküleri yaşayarak dinledi? O türkülerdeki gibi yaşamayı isteyerek sevdiler seni ve müziğini. Ama yaşayamadılar. Yalan olmuştu çünkü insanlık.

Şimdilerde türeyen benzerlerine bak yukardan. Tırnaklarınla kazdığın o tertemiz yolu nasıl kirletiyorlar. Görüyorsun değil mi abicim.

Çok isterdim o türkülerdeki hikayelerden birinde olabilmeyi. Olmadı, olamadım. Söylediğin türküler geçmiş yüzyılda kalmış Kazım Abi. Bugün artık onların yaşanması ve onları yaşamak mümkün değil. Çünkü insanlar da, dünya da artık o kadar temiz ve saf değil.



Sen erkenden gittin, senin gibi gidebilmeyi dilerdim. Ya da en azından köyün birinde doğup, büyüyüp orada yaşlanıp ölmeyi. Çok daha saf ve temiz bir dünyada.

Kimbilir belki senin hayatta olmadığından bile haberim olmazdı..

Çok üzülüyorum. Hem senin için, hem de senin için tüm güzel şeylerin sebebi olan Gönül için.

Çok da özlüyorum.

Unutulmayacaksın.

Unutmayacağım.

Rahat uyu.